Drugą cechą duchowości Kolumby Białeckiej - obok głębokiej czci dla Eucharystii - była cześć dla Matki Bożej. Wychowana w maryjnym sanktuarium w Podkamieniu, pod opieką dominikanów szerzących modlitwę różańcową, Kolumba chciała sama wzrastać w kulcie maryjnym i w nim kształtować zgromadzenie Dominikanek. Dostrzegała ścisły związek między Eucharystią a czcią Najświętszej Matki:
"Matka Boska jest w naszym życiu ubogim szafarką nie tylko łask niebieskich, ale i codziennego chleba. Ona jest Gospodynią naszego ukrytego Zakonu, tak jak jest prawdziwą Fundatorką naszą. Bez \niej nic nie jesteśmy. Ona i Najświętszy Sakrament - życiem jest Dominikanek".
Pierwszy dom zakonny w Wielowsi Białecka poświęciła NMP Niepokalanej. W chwilach trudnych w życiu nabierała mocy w maryjnych sanktuariach w Dzikowie i Leżajsku, w Krakowie i Gietrzwałdzie.
Dominikanki wielowiejskie zaczynały swój dzień i kończyły go śpiewem ku czci Niepokalanej. Ranek rozpoczynały antyfoną: Bez zmazy i czysta jest Maryja. Wieczorem natomiast żegnały się z Matką Boża hymnem: Okaż się nam jako Matka.
Zgromadzenie Dominikanek szczególną wagę przywiązuje do modlitwy różańcowej. Jest ona bowiem niejako skrótem całej Ewangelii, gdyż rozważamy w różańcu najważniejsze wydarzenia z życia Jezusa oraz Jego umiłowanej Matki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz